بسم الله الرحمن الرحیم
مساله ی تعدد زوجات در فقه شیعه
توسط حجت الاسلام والمسلمین شیخ عبدالله مجدمی
چند روز است که مساله ی تعدد زوجات و اثبات و انکار فتوایی از مقام معظم رهبری درباره ی استحباب آن به طرز وسیعی در فضای مجازی منتشر گشته است که دقت در آنها نشان می دهد تعامل خیلی از افراد با این مساله در حد یک مساله ی روزنامه ای بوده است همچنانکه ما ایرانیها در خیلی دیگر از مسائل طبی، دینی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دیگر اینگونه تعامل می کنیم و در نهایت هیچ نتیجه ای نمی گیریم اما برای اهل فن و آشنایان به موازین فقهی روشن است که بحث علمی و فقهی از این مساله تابع ضوابط ویژه ی خود است و آنچه در این باره لازم است این است که بدون توجه به حواشی و تبلغیات موافقان و مخالفان در این زمینه به تبیین دقیق مساله پرداخته شود.
مساله ی جواز تعدد زوجات و اختیار چند همسر از مسلمات فقه شیعه است همچنانکه قرآن کریم بسیار روشن در این زمینه فرموده است:«و ان خفتم الا تقسطوا فی الیتامی فانکحوا ما طاب لکم من النساء مثنی و ثلاث و رباع و فان خفتم ان لا تعدلوا فواحده او ما ملکت ایمانکم»(نساء/۳). آنچه محل نفی و اثبات واقع شده است مساله ی «استحباب» آن است که معمولا به این بعد از مساله خیلی توجه نمی شود. طبیعتا استحباب این مساله نیز همچون خیلی از مسائل فقهی دیگر مورد اختلاف فقهاء عظیم الشان شیعه واقع شده است و برخی قائل به استحباب و برخی دیگر قائل به عدم استحباب آن هستند منتها به نظر می رسد چند نکته ی اساسی را باید در این خصوص مد نظر قرار داد:
